-
1 odpowiedzialność
- ci; fspółka z ograniczoną odpowiedzialnością — EKON limited (liability) company
obarczać (obarczyć perf) kogoś odpowiedzialnością za coś — to hold sb responsible for sth
brać (wziąć perf) na siebie odpowiedzialność (za coś) — to take (on) the responsibility (for sth)
* * *f.responsibility; liability; odpowiedzialność cywilna prawn. civil liability; odpowiedzialność karna prawn. criminal responsibility; odpowiedzialność konstytucyjna prawn. constitutional accountability; odpowiedzialność osobista/zbiorowa personal l. individual/collective responsibility; odpowiedzialność za słowa responsibility for one's words; brak odpowiedzialności irresponsibility; pociągnąć kogoś do odpowiedzialności za coś bring l. call sb to account for sth; poczucie odpowiedzialności sense of responsibility; poczuwać się do odpowiedzialności feel responsible; spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prawn., handl. limited liability company; uchylać się od odpowiedzialności shirk responsibility; za coś grozi odpowiedzialność sądowa l. karna prawn. sth is liable to prosecution.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpowiedzialność
-
2 odpowiedzialnoś|ć
f sgt responsibility- wielka/poważna odpowiedzialność great/heavy a. grave responsibility- odpowiedzialność osobista personal responsibility- brać na siebie odpowiedzialność za coś to take responsibility for sth- obarczać kogoś odpowiedzialnością to hold sb responsible- ponosić odpowiedzialność to bear responsibility- uchylać się od odpowiedzialności to dodge a. evade responsibility- zrzucić a. zdjąć z siebie odpowiedzialność to decline responsibility- zrzucić odpowiedzialność na kogoś to shift responsibility onto sb- uniknąć odpowiedzialności to escape responsibility- pociągnąć kogoś do odpowiedzialności to call sb to account- zrobiła to na swoją własną odpowiedzialność she did it on her own responsibility□ odpowiedzialność cywilna civil liability- odpowiedzialność karna criminal responsibility- odpowiedzialność parlamentarna parliamentary responsibility- odpowiedzialność sądowa amenability to law- odpowiedzialność zbiorowa collective responsibilityThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odpowiedzialnoś|ć
-
3 karny
1. adj(prawo, kodeks) criminal; ( kolonia) penal; SPORT penalty (attr), (żołnierz, pies) disciplined2. mpunkt karny — SPORT penalty
* * *a.1. gł. prawn. (= dotyczący kary) criminal, penal; kodeks karny criminal code, penal code; kolonia karna penal colony; mandat karny fine; podlegać odpowiedzialności karnej be liable to prosecution; prawo karne criminal law, penal law; sprawa karna l. proces karny criminal trial; wyprawa karna punitive expedition; zakład karny l. penitencjarny penitentiary; pole karne piłka nożna penalty area; punkt karny sport penalty point; rzut karny piłka nożna penalty kick; rzuty karne piłka nożna ( w celu rozstrzygnięcia meczu) penalties; oddział karny wojsk. penal unit.2. (= zdyscyplinowany) disciplined; karne dziecko well-behaved child; karny pies obedient dog; karny żołnierz disciplined soldier.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > karny
См. также в других словарях:
odpowiedzialność karna — {{/stl 13}}{{stl 7}} prawny obowiązek odpowiadania przed sądem, poniesienia kary za czyn zabroniony przez prawo, przestępstwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odpowiedzialności karnej podlega sprawca, współsprawcy przestępstwa, podżegacz i pomocnik. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… … Słownik języka polskiego
karny — karnyni, karnyniejszy 1. «dotyczący kary, przewidujący zastosowanie kary; będący karą (za wykroczenia, przestępstwa); karzący» Mandat karny. Odpowiedzialność karna. Sankcje karne. ∆ praw. Kodeks karny «ustawa regulująca zasady odpowiedzialności… … Słownik języka polskiego
skutkować — ndk IV, skutkowaćkuje, skutkowaćował 1. «wywoływać zamierzony skutek, być skutecznym, działać skutecznie» Lekarstwo skutkuje. Perswazje nie skutkowały. 2. praw. «powodować coś, pociągać coś za sobą» Uchylenie się od zapłacenia należności skutkuje … Słownik języka polskiego
karny — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, karnyni, karnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do kary, będący karą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obóz, nakaz, proces karny. Zakład karny. Ćwiczenia karne. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
